ထို႔ေၾကာင့္ဤအရာကို…

ေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာေျပာေၾကးဆို..
ပလူတိုၿဂိဳလ္ကို ၿဂိဳလ္ႀကီးကိုးလံုးထဲ ျပန္ထည့္ေစခ်င္တယ္…

အလြမ္းေျခႊခ်လို႔ ပန္းေၾကြက်သတဲ့..
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ပိရိစြာ ဖံုးအုပ္ထားတဲ့ ကလကာေနာက္မွာ
ေမာဟိုက္စြာကတယ္…

ဘယ္ေတာ့မွတည္ခင္းဧည့္ခံမွာ မဟုတ္တဲ့ မ်က္ရည္တခ်ိဳ႔ဟာ..
ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ၀မ္းနည္းစြာ အက်ဥ္းခ်ခံရတယ္…

သံစဥ္မပါတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ထၾကြလို႔..
တခါတခါမ်ားဆို နွလံုးသားက ႏြမ္းႏြမ္းခခနဲ႔ ထၿပီးေတာင္ကတယ္…

ဦးေနွာက္အနားယူတဲ့အခ်ိန္ဆို..
နွလံုးသားက ရႊင္ျပတယ္…
ေျမျမဳပ္ခံထားရတဲ့ အေတာင္ပံေတြကလည္း
ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခ်င္ေနေသးတယ္…

ေၾသာ္.. ခေရပင္ႀကီးေအာက္ ခေရပန္းအက်ေစာင့္ရင္း
၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္း ျပဳတ္က်လာတာ ငါပါလား..
အဲ့လိုနဲ႔..
ခေရကပဲ ငါ့ကိုျပန္ေကာက္ သြားေတာ့တယ္…

မင္းလြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းနိုင္ဘို႔ဆို
ေဟာဒီမွာ အေတာင္ပံတစံု ယူသံုးပါ..
ငါ့နွလံုးသားကို တစစီျဖဳတ္ၿပီး ယက္လုပ္ထားတယ္..

ကဲ.. ငါဟာ၀လံုးမေရးတတ္လို႔ ေငွးမွိဳင္က်န္ခဲ့တဲ့ ေရႊခဲၾကက္တူေရြးေပါ့
ညီေလးခင္ေရ.. လွည့္ၾကည့္မေနနဲ႔.. စာၾကည့္ပ်က္တယ္…..